Jaren 40 mode: hoe het was

Send

Modetrends van de jaren 40 van de vorige eeuw werden in de eerste plaats bepaald door de huidige politieke en sociale situatie.

Aan het einde van de jaren '30 waren de militaristische stemmingen sterk in de samenleving, wat onder meer resulteerde in een verlangen naar sport, dat de geest van rivaliteit en primaat op een vreedzame manier opmerkelijk realiseert.

Grote opgestikte zakken, revers en manchetten komen op dit moment in de mode. Bij het uitbreken van de oorlog rees de vraag naar een tekort aan materialen: leer, natuurzijde, wol en katoen gingen naar militaire behoeften. Bovendien werd in 1940 het Decreet op de beperking van de levering uitgegeven, dat de hoeveelheid stof regelt die mag worden gebruikt voor de kledingproductie. Dit alles kwam natuurlijk tot uiting in de mode voor het minimalisme van details van de snit en de armoede van decoratie: de rokken werden korter en smaller, er waren praktisch geen decorelementen en andere details die het gebruik van extra stof vereisten. Wat het kleurenschema betreft, het verschilde ook niet in zijn variëteit: zwart, grijs, blauw, kaki. Typische kostuums uit die tijd leken op militaire uniformen: jassen hadden vierkante schouders met schoudervullingen, riemen werden gemaakt als legerriemen, zakken werden volumineus genaaid. De meest voorkomende kledingstukken waren een kokerrok, een hemdjurk. Sinds eind 1942 zijn als gevolg van besparingen witte kragen en manchetten in de mode gekomen: er was niets om witte blouses en overhemden te naaien, maar ik wilde er elegant en netjes uitzien.

De hoeden die eind jaren dertig zo populair waren, namen aanvankelijk snel af in omvang en maakten toen volledig plaats voor sjaals, baretten, verband en tulband. Daarnaast waren deze hoeden ook erg praktisch, omdat vrouwen er niet altijd in slaagden om hun kapsel in goede conditie te houden.

8 dingen die Chanel heeft gestyled

Cosmetica is een ontoelaatbare luxe geworden. De vervanging werd echter gevonden in de vorm van "natuurlijke" middelen: Italianen bijvoorbeeld kleurden hun wenkbrauwen met een verbrande boom of bot, en gekleurde groenten en wijn vervingen de lippenstift.

Vindingrijkheid moest niet alleen worden getoond in de selectie en het dragen van hoeden, de zoektocht naar een vervanging voor cosmetica, maar ook in het creëren van de outfits zelf. Het was bijna onmogelijk om nieuwe dingen te krijgen, en dit feit leidt in oorlogstijd tot de verspreiding van tweedehands kleding en handgemaakte kleding. Tijdschriften riepen een mode uit voor 'patchworkjurken', genaaid uit verschillende oude dingen. Het modeblad Make and Mend, gemaakt met staatssteun in het VK, adviseerde hoe sieraden te maken van doppen, kurken en cassettespoelen. Het gebrek aan materialen en dingen leidde ertoe dat een conservatief damespak, met dezelfde kleur en textuur als een jas en rok, zou kunnen bestaan uit boven- en onderkant die zijn genaaid van stoffen van verschillende soorten en kleuren. Vrouwen bespaarden ook op kousen door simpelweg een nette zwarte pijl te tekenen met een potlood op hun voeten.

Militaire ontberingen en beperkingen dwongen echter de verbeelding van niet alleen gewone vrouwen, maar ook van veel ontwerpers, en drongen aan op het creëren van nieuwe silhouetten en het gebruik van nieuwe materialen die overeenkwamen met de tijdgeest. Zo creëerden de Fransman Robert Piguet en de Brit Edward Moline bijvoorbeeld aan het begin van de Tweede Wereldoorlog jassen met capuchons en pyjama's, die ze als kleding "voor schuilplaatsen" positioneerden. Elsa Schiaparelli presenteerde warme fluwelen pakken met grote zakken en overalls, terwijl schoenen- en accessoirefabrikanten grote tassen met gasmaskers en comfortabele schoenen met lage hakken toevoegden. Om echt leer voor militaire behoeften te behouden, werden hakken en de zool van schoenen gemaakt van hout, de bovenkant - van suède of andere materialen.

Vooral succesvol was de jonge Italiaanse Salvatore Ferragamo, die futuristische schoenen maakte van stro, vilt, dermatine, hennep en zelfs cellofaan.Guccio Gucci, die toen al beroemd was geworden, ondervond onderbrekingen in de levering van de gebruikelijke hoogwaardige materialen en introduceerde linnen, hennep en bamboe bij de productie van tassen (als resultaat zal de beroemde leren tas met een bamboe handvat in 1947 verschijnen).
Een van de revolutionaire uitvindingen in de mode in de jaren 40 was nylon. De eerste nylonkousen werden in 1940 aan het publiek gepresenteerd, later werd er ondergoed van gemaakt. De wijdverbreide distributie van nylon werd vergemakkelijkt door het gebrek aan zijde - het werd in oorlogstijd voornamelijk gebruikt voor de vervaardiging van parachutes, kaarten en kogelzakken.
Nadat het nazi-leger Parijs had veroverd, emigreerden sommige ontwerpers, zoals Elsa Schiaparelli, naar de Verenigde Staten, sommigen sloten eenvoudig hun boetieks zoals Coco Chanel. Hitlers plannen omvatten echter het verlaten van Parijs, de hoofdstad van de mode, die de Duitse elite zou dienen. En veel modehuizen werkten ook in oorlogstijd - waaronder Lanvin, Balenciaga, Rochas, Nina Ricci, Jacques Fath en anderen.

Ontwerpers moesten bezwijken onder de invloed van de nazi-cultuur: het ideaal van een Duitse vrouw in de jaren 40 was een sterke en atletisch gebouwde vrouw die in het veld kon werken en kinderen kon opvoeden. Vandaar de opkomst van nieuwe motieven uit boer- en middeleeuwse kostuums: bloemenprints op jurken, borduursels op blouses, geruite pakken voor de jacht en strohoeden met brede randen kwamen in de mode. Het beeld van een mooie boerin die bloemen plukte in een open veld werd een favoriet onder modebladen.
Sinds de bezetting van Parijs is de modevector naar de Verenigde Staten verhuisd. De Amerikanen, die in de vooroorlogse jaren het grootste deel van de klantenkring van de Franse haute couture vormden, droegen bij aan de snelle ontwikkeling van hun eigen mode-industrie en de wijdverbreide distributie van confectiekleding - pret-a-porte.

Zo presenteerde Claire Mackerdell bijvoorbeeld een lijn praktische en tegelijkertijd innovatieve sportkleding met een eenvoudige snit van katoenen stoffen en een wollen jersey, en ze werd ook de voorloper van het idee van een capsule-garderobe.

Dior in miniatuur: kleine couture-jurken

Na de oorlog verdwijnt de mode-industrie langzaam van de shock. In 1945 introduceerde het High Fashion Syndicate het Fashion Theatre-project. De meest interessante modellen uit de nieuwste collecties Parijse couturiers werden verkleind getoond op miniatuurpoppen van 70 cm hoog. Gedurende het jaar werd de tentoonstelling gepresenteerd in 9 grootste steden ter wereld, waardoor het gezag van haute couture kon worden hersteld. In hetzelfde jaar opent Pierre Balmen zijn eerste eigen boetiek. De oorlog was voorbij en er wachtten grote veranderingen op de mode.

In 1946 werd een nieuw tijdperk gemarkeerd door de eerste "big bang" - de presentatie van een bikinibadpak gemaakt door Louis Rear en genoemd naar het Bikini-atol. De tweede modieuze "explosie" werd gearrangeerd door Christian Dior in 1947 en presenteerde zijn collectie aan de wereld in de stijl van een nieuwe look, waarin hij de legendarische jas "bar" presenteerde.

Maria Prokudina

Maria is al lang lid van onze vriendelijke naaigemeenschap, een van de BurdaStyle.ru oldtimers. Naaien leerde van de patronen van het tijdschrift Burda.
In 2013 Masha heeft de lente-zomer Burda Style-wedstrijd gewonnen. Een paar jaar geleden besloot ik de fijne kneepjes van het naaien te begrijpen onder begeleiding van onze eminente leraren aan de Burda Academy, om zelf patronen te leren ontwerpen en modelleren. En meer recentelijk studeerde ze af aan de stijlschool.
Masha onderhoudt haar blog en Instagram-pagina.
Voor Maria is naaien een kunst! De kunst van het materialiseren van ideeën en jezelf uiten!

Auteur van het artikel: Maria Prokudina
Foto: Creative Commons
Materiaal voorbereid door Julia Dekanova

Send