Gevangen door de Wertheimers, of Russisch spoor "Chanel No. 5"

Send

Elke 30 seconden ter wereld wordt er een fles "Chanel No. 5" verkocht. Een unieke geur gemaakt door parfumeur van Russisch-Franse afkomst Ernest Bo voor de geweldige Coco Chanel.

Foto: Creative Commons

Het idee om je eigen parfum te creëren

Na de Eerste Wereldoorlog overspoelden Amerikanen Parijs letterlijk. Ze kochten alles wat ze zagen. Het leek erop dat hun middelen eindeloos waren, alsof ze groene dollars in de achtertuinen van hun eigen huis groeiden. Coco Chanel was haar nieuwe appartement aan het regelen toen een assistente naar haar toe kwam en zei dat de Amerikanen waren gekomen en vroegen waarom er geen parfums in de winkel waren. Coco trok een grimas en zei de Yankees naar de dichtstbijzijnde souvenirwinkel te sturen, waarvan er honderden in Parijs waren, waar duizenden varianten van de meest verschrikkelijke parfums werden verkocht. En toch, zodat Coco niet zou nadenken over de manieren van de Amerikanen, sloop dit idee haar ziel binnen: 'Parfum van Chanel. En wat zit er misschien iets in?'

"Gabriel, or True Passion": een minifilm

Een paar weken later kwam het idee om onder eigen naam hun eigen sterke drank te creëren bij haar terug, hoewel Koko begreep dat dergelijke projecten weinig opleveren en de concurrentie te groot was.

Kennismaking met de grote Russische prins

Foto: Creative Commons (Coco Chanel en Dmitry Pavlovich Romanov)
Op een van de feesten in Biarritz ontmoette Chanel de Russische prins Romanov Dmitry Pavlovich, de zoon van groothertog Pavel Alexandrovich en neef van Nicholas II. Hij was een lange, knappe, knappe man met wie Mademoiselle een affaire had. Coco vertelde Dmitry over haar idee om auteurparfums te maken. Ze deed dit met opzet, omdat ze wist dat alle Romanovs dol zijn op een goed humeur. En hij vertelde haar op zijn beurt over de geliefde parfums van Tsarina Alexandra, gemaakt door het Franse parfumbedrijf Ralle, opgericht in Moskou.

Ernest Bo - parfumeur uit Grasse

Foto: Creative Commons (Ernest Beaux)
Ernest Bo, een parfumeur uit Grasse, heeft de formule voor deze voortreffelijke geur uitgevonden. Coco wilde meteen naar Grasse - de bekendste plek in Zuid-Frankrijk, waar de beroemde huizen als "Coty" en "Guerlain" speciale hybriden van kruiden voor hun sterke drank verbouwden - en deze mysterieuze Bo vinden. Maar voordat dit gebeurde, stelde Dmitry Coco voor aan zijn zus, Maria Pavlovna, die een parfummonster 'Rally No. 1' bewaarde in een klein flesje in de vorm van een diamant. De geur fascineerde Coco, doorboorde letterlijk de zenuwuiteinden en verspreidde zich door het lichaam. Nadat ze het om haar pols had aangebracht, wachtte ze even en ademde opnieuw de geur in en realiseerde zich dat dit de essentie was waarnaar ze op zoek was: "Een verborgen geur, even verontrustend als onverwacht, met de geheime charme van de passie van een vrouw die overging op knapperig, sneeuwwitte lakens. "
Maria Pavlovna overhandigde Coco haar monster "Rally No. 1" en schreef een aanbevelingsbrief aan Ernest Bo, de belangrijkste parfumeur van het Rally House. In ruil daarvoor beloofde Chanel de groothertogin, die een klein atelier had in Parijs dat gespecialiseerd was in kralenwerk, om haar bedrijf uit te breiden met bestellingen van haar atelier.
Nu was Chanel er vast van overtuigd dat ze haar eigen parfumerie zou uitbrengen en een nieuwe collectie modellen in een speciale Russische stijl zou creëren, die herinneringen oproept aan haar vroegere pracht en grandeur, die in harmonie zou zijn met haar aroma.

11 samples en slechts één "Chanel No. 5"

Foto: pixabay
In de zomer van 1922 ging Coco samen met Dmitry Pavlovich naar Grasse, in het hart van de Franse parfumindustrie, waar ze Ernest Beau ontmoette. De aanwezigheid van een levende Romanov en de kleine bubbel "Rally No. 1" deden hun werk en ondanks een duidelijk scepticisme ging Bo gewillig een dialoog aan. Coco wilde het meest hardnekkige aroma krijgen, sommige van de tinten versterken, zodat ze langer blijven wanneer het eerste boeket begint te verzwakken. Haar parfum moet duur zijn en een vrouw onvergetelijk maken.Na enig nadenken antwoordde Bo dat hij niet het recht had om Rally nr. 1 te reproduceren. Maar Coco had de parfum van Alexandra niet nodig, ze wilde dat de meest bekwame parfumeur enkele componenten van de originele formule zou aanpassen en een geheel nieuwe geur zou krijgen. Hoe Bo dit zal bereiken, Chanel was niet geïnteresseerd, ze was bereid om zoveel te betalen als nodig was en nog meer.Nadat ze een cheque had geschreven, overhandigde ze hem aan de parfumeur en zei dat ze hem persoonlijk had ingehuurd voor dit werk.

Foto: Creative Commons
Ernest Bo maakte elf afbeeldingen, zette ze op een rij in dezelfde glazen flessen, op de sneeuwwitte etiketten waarvan er maar een nummer was. Om haar reukvermogen zo gevoelig mogelijk te houden, at Coco de hele dag niets en rookte geen enkele sigaret. Ze wilde geen fout maken en de verkeerde keuze maken.
De kennismaking met aroma's begon bij het laatste cijfer. Als ze de geur lekker vond, sprenkelde Coco parfum op een stuk papier en ging met een monster naar Dmitry Pavlovich, die voor de deur stond te wachten. Elke keer wuifde hij negatief met zijn hoofd. Chanel begreep dat hij op zoek was naar de geur van zijn jeugd. Terugkomend wees Coco het ene patroon na het andere af. Ten slotte overhandigde Bo haar monster nummer vijf. Dit was het favoriete en geluksgetal van Mademoiselle.

Nadat ze de geur nauwelijks had aangeraakt, besefte Coco, door en door prikkend en herinneringen opriep, hij was het, de geur waar ze naar op zoek was. Gealarmeerd probeerde Bo de aandacht te vestigen op de resterende vier monsters en beweerde dat de vijfde fout was, omdat hij te ver ging met jasmijn, en de productie ervan zou de duurste van de hele serie zijn. Maar Chanel hield hem tegen, ze had al een keuze gemaakt, en het kon haar niet schelen dat de geesten een fortuin zouden kosten. Ze schreef Bo nog een stevige cheque en bestelde de eerste honderd flessen. Ze deed deze prachtige parfums om haar pols en nek en ging naar Dmitry: 'Nou, nu ruikt het naar jou, zoals de Romanovs.'

Keer terug naar Parijs

Foto: pixabay
Coco keerde terug naar Parijs met honderd vierkante flessen van haar eigen parfum, die dezelfde vorm hadden als de monsters, alleen groter en met een deksel in de vorm van een diamant. Verpakking - een witte doos met een zwarte rand en een logo van twee elkaar kruisende letters "C" die naar elkaar toe wijzen met de achterkant. Ze hield van deze uiterlijke eenvoud.
Chanel presenteerde een fles parfum aan de meest trouwe en loyale klanten, spoot ze elke dag in de salon, haar mannequins droegen deze parfums zelfs buiten het atelier - dit was de beste advertentie. Chanel No. 5 parfum veroverde onmiddellijk letterlijk iedereen met zijn aroma.
De volgende reeks parfums voor winkels in Parijs, Deauville en Biarritz was binnen enkele weken uitverkocht. Er was nog meer nodig om aan de ongelooflijke vraag te voldoen. Maar Ernest Bo kon de productie niet in de gewenste volumes leveren.

Hoe camelia de favoriete bloem van Chanel werd, lees je op BurdaStyle.ru

De fout van Coco Chanel

In Monte Carlo werd Chanel voorgesteld aan de gebroeders Wertheimer, Pierre en Paul, die mede-eigenaren waren van het grootste parfum- en cosmetica-bedrijf van Frankrijk. Het waren agressieve ondernemers en boden Coco meteen een contract aan. Ondanks waarschuwingen wendde mademoiselle zich niet tot specialisten en besliste alles zelf. Ze vertelde Wertheimers dat ze slechts 10% van de omzet nodig zou hebben, dat ze voor niemand verantwoordelijk zou zijn, en Bo zou haar parfum produceren zolang ze het wilde. En pas na jaren zal Coco begrijpen welke fout ze heeft gemaakt.

Foto: Creative Commons
In 1931 kwam Chanel naar Amerika. Terwijl ze langs Fifth Avenue liep, ontdekte Coco dat haar beroemde parfums die in warenhuizen werden verkocht ongelooflijk goedkoop waren en met ongelooflijke snelheid werden opgepikt. Het magere verkooppercentage en de naam Chanel hielpen de Wertheimers een fortuin te verdienen door Chanel nr. 5 te verkopen.
Terug in Parijs ontmoette Coco een advocaat. Maar het leverde geen resultaten op, het contract was onberispelijk.Maar de Wertheimers wilden de contractvoorwaarden, die ze zo onnadenkend tekende, niet herzien.
Coco gaf fantastische bedragen uit aan advocaatkosten. Het was een echte oorlog waarin ze elke keer verloor. Om geschillen te voorkomen, stelden de Wertheimers voor om het belang van Coco met 5% te verhogen. Dat was voor haar natuurlijk onaanvaardbaar. Maar ze had niets aan de broeders te presenteren, ze voldeden perfect aan de voorwaarden van het contract en waren onvermurwbaar. De advocaten van Coco hebben de Wertheimers aangeklaagd om het contract te beëindigen. Het resultaat van deze beslissing was de verwijdering van Coco Chanel uit de raad van bestuur.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog wilde Coco Chanel zelfs profiteren van een ontmoeting met een hoge Duitse officier om het probleem van de achttienjarige samenwerking met de gebroeders Wertheimer op te lossen, maar tevergeefs. Ze vertrokken naar Amerika en brachten alle zaken over aan hun neef. Geen rechtszaken en bevelen hielpen.

Foto: Creative Commons (Coco Chanel)
Ironisch genoeg ging de relatie van Coco met Pierre Wertheimer door tot aan haar dood. Na de oorlog kwam hij naar Frankrijk en herwon hij de controle over het parfumbedrijf Chanel, dat het resultaat was van nieuwe proeven. Pas in 1947 bereikten Coco Chanel en Pierre Wertheimer eindelijk een overeenkomst waardoor Mademoiselle rijk kon worden. En uiteindelijk werd Pierre een van de meest betrouwbare managers en financiers.

Foto: Creative Commons
Chanel nr. 5 heeft zo'n interessante, complexe en lange reis achter de rug en is tot op de dag van vandaag de meest iconische geur in de geschiedenis van de parfumindustrie. Ze hebben hun fans en degenen die ze niet begrijpen. Maar degenen wiens hart deze geesten ooit heeft overwonnen, blijven voor altijd trouw aan dit parfum.